Ingebruikname en toegang tot gezondheidszorg in Europa
Voor de burger in Europa bestaan verschillende mogelijkheden voor grensoverschrijdende zorg buiten het land waar hij/zij woont en/of verzekerd is:
- de Europese gezondheidskaart (EHIC)
- het verdragsformulier 111
- met toestemming van de zorgverzekeraar (S2, voorheen E112)
- direct naar de zorgverlener zonder toestemming van de zorgverzekeraar
Meer over het gebruikmaken van zorg in verdragslanden
Medische zorg in het grensgebied België – Duitsland – Nederland
In het grensgebied België – Duitsland – Nederland werken zorgverzekeraars samen om de medische zorg voor de burgers in de Euregio’s te verbeteren. Voorbeelden hiervan zijn
- activiteiten in het kader van Interreg projecten
- het project „eGCi“ (internationale zorgpas) in Nederland en Duitsland
Zorgnetwerken van de zorgverzekeraars in het Europese buitenland
Aanvullend op de genoemde mogelijkheden voor grensoverschrijdende zorg sluiten zorgverzekeraars overeenkomsten met zorginstellingen in het Europese buitenland om medische zorg bij plotselinge ziekte tijdens de vakantie te waarborgen. Naast medische zorg van hoge kwaliteit hoort hierbij ook een goede service door contactpersonen die de taal van de verzekerde spreken en een servicehotline die dag en nacht bereikbaar is.
Meer informatie vindt u onder
- EuropaService (Duitsand)
- Alarmcentrales (in Nederland)
De Europese gezondheidskaart (EHIC)
De Europese gezondheidskaart (EHIC) is in Europa het bewijs van een bestaande ziektekostenverzekering. Met de EHIC heeft men directe toegang tot medisch noodzakelijke zorg tijdens een tijdelijk verblijf in het buitenland, dus buiten het land waar men verzekerd is (land van verzekeraar) of buiten het land waar men woont (woonland). Voorbeelden van tijdelijk verblijf in het buitenland zijn vakantie, studie, het zoeken naar werk of bij detachering. De EHIC heeft hetzelfde formaat als een creditcard. Elke verzekerde heeft recht op een eigen EHIC.
Als de EHIC niet beschikbaar is, kan in individuele gevallen het vervangend verzekeringsbewijs als bewijs van inschrijving overlegd worden in plaats van de EHIC. De EHIC (c.q. het verdragsformulier E 111) wordt afgegeven door de verantwoordelijke zorgverzekeraar.
Meer informatie over de EHIC vindt u hier.
Gezondheidszorg in Europa
…met het verdragsformulier 111
Met bepaalde landen zijn bilaterale verdragen gesloten die het recht op zorg in medische noodsituaties waarborgen. De Europese gezondheidskaart (EHIC) wordt daar niet geaccepteerd. In deze landen is een ander bewijs van ziektekostenverzekering (het verdragsformulier 111) nodig.
Aanspraak en gebruik
Het verdragsformulier 111 geldt alleen voor direct medisch noodzakelijke zorg in noodsituaties – dus niet voor chronische aandoeningen. In principe moet het verdragsformulier 111 bij de nationale zorgverzekeraar in het behandelland worden omgeruild voor een afrekenformulier (voor de zorgverlener). Daarmee kan de verzekerde naar een arts die, c.q.ziekenhuis dat voor het nationale zorgstelsel werkt.
Om u te kunnen legitimeren, moet u naast het verdragsformulier 111 ook uw paspoort of uw identiteitsbewijs meenemen als u naar de arts, de apotheek of het ziekenhuis gaat.
Meer informatie over medische zorg
Hoogte van de vergoeding en omvang van de verstrekkingen
Men heeft dezelfde aanspraak op zorg (hoogte van de vergoeding en omvang van de verstrekkingen) als de verzekerden van dat land waar de behandeling plaatsvindt. Dat betekent dat mogelijkerwijze verschillen bestaan tussen het verstrekkingenpakket in het verzekeringsland en het woonland. Afhankelijk van de regelingen moet rekening gehouden worden met eigen bijdragen/bijbetalingen voor medische zorg in het behandelland.
Meer informatie over eigen bijdragen/bijbetalingen in
Verdragsformulier 111
U kunt het verdragsformulier 111 bij uw zorgverzekeraar aanvragen. Veel zorgverzekeraars in de lidstaten bieden deze service aan op kantoor, telefonisch, per e-mail of op hun website. Het verdragsformulier 111 is een formulier dat voor elk land karakteristiek is.
Landen waarvoor een verdragsformulier 111 geldt
In de volgende Europese landen geldt het verdragsformulier 111 als bewijs van zorgverzekering in het nationale zorgstelsel:
- Bosnië-Herzegovina,
- Marokko (in relatie tot Nederland),
- Montenegro (in relatie tot Nederland),
- Servië (in relatie tot Nederland),
- Serbien,
- Turkije,
- Tunesië.
Gezondheidszorg in het buitenland
…met toestemming van de zorgverzekeraar
Wilt u naar het Europese buitenland reizen om daar geplande medische zorg in te roepen, dan kunt u het S2-formulier (voorheen E112) aanvragen. Dit omvat de toestemming voor en de kostenvergoeding van de medische zorg.
Aanspraak op behandeling
De aanspraak op behandeling wordt door middel van de toestemming en de verklaring tot kostenovername gedetailleerd op het S2 formulier (voorheen E 112) vastgelegd.
Informatie over de toestemming voor een specifieke behandeling, de omvang van de medische zorg, de zorgverlener en het specialisme van de noodzakelijke zorg moet worden vermeld, als ook de verklaring tot kostenvergoeding van de aangevraagde medische zorg in een ander Europees land.
Hoogte van de vergoeding en omvang van de verstrekkingen
De hoogte van de vergoeding en de omvang van de verstrekkingen worden bepaald door wat op het S2-formulier is vastgelegd. U heeft dan in het behandelland recht op dezelfde zorg als de verzekerden die in dat land verzekerd zijn.
Dat betekent dat mogelijkerwijze verschillen bestaan tussen het verstrekkingenpakket in verzekeringsland en het woonland. Afhankelijk van de regelingen moet rekening gehouden worden met eigen bijdragen/bijbetalingen voor medische zorg in het behandelland.
Meer informatie over eigen bijdragen/bijbetalingen in
Toestemming voor geplande zorg aanvragen
De toestemming voor geplande zorg kunt u bij uw zorgverzekeraar (in het woonland) aanvragen. De toestemming van de zorgverzekeraar wordt met het formulier S2 (voorheen E 112) afgegeven.
Het is mogelijk dat de zorgverzekeraar de ondersteuning van een medisch adviesbureau nodig heeft om een beslissing te kunnen nemen. Uw zorgverzekeraar neemt dan contact met u op.
Gezondheidszorg in Europa
…direct naar de zorgverlener zonder voorafgaande toestemming van de zorgverzekeraar
De Europese Unie steunt de mobiliteit van de burgers binnen Europa – ook in de gezondheidszorg. Verzekerden kunnen zonder voorafgaande toestemming van hun zorgverzekeraar medische zorg in het Europese buitenland inroepen. Hierbij wordt vooral poliklinische medische zorg bedoeld. Voor klinische zorg moet rekening gehouden worden met het financiële risico en eventueel vooraf toestemming bij de zorgverzekeraar aangevraagd worden.
Ingebruikname en omvang van de zorg
De patiënt kan direct naar de arts dan wel het ziekenhuis. Het is aan te raden om voorafgaand aan de medische zorg contact op te nemen met de zorgverlener in het behandelingsland om afspraken te maken over de behandeling, de kosten en een afspraak te regelen.
Hoewel het niet verplicht is, is het raadzaam voorafgaand aan de (poli-)klinische behandeling bij de eigen ziektekostenverzekeraar te informeren naar de mogelijkheden van kostenvergoeding.
De aanspraak op zorg is afhankelijk van de zorgvraag van de patiënt en het aanbod van de arts dan wel het ziekenhuis. De patiënt en de zorgverlener wisselen hierover van gedachten. Uiteindelijk wordt een overeenkomst gesloten over de medische zorg (inhoud, omvang) en de prijs (hoogte, betalingswijze). Er gelden geen tariefafspraken voor de arts dan wel het ziekenhuis, zoals deze bv. wel gelden voor bestaande overeenkomsten binnen het nationale zorgstelsel.
Om een kostenvergoeding door uw zorgverzekeraar mogelijk te maken, mogen alleen die zorgverleners worden geconsulteerd die in het behandelland bevoegd zijn om verzekerden van het nationale zorgstelsel te behandelen of voor wie de voorwaarden betreffende de toegang tot en de uitoefening van het beroep deel uitmaken van een richtlijn van de Europese Unie.
Kosten en vergoeding
De hoogte van de kosten hangt af van de overeenkomst tussen de patiënt en de zorgverlener. De kosten voor de medische zorg in het buitenland betaalt de verzekerde rechtstreeks aan de arts of het ziekenhuis. De rekeningen van de gemaakte kosten kan hij aan zijn zorgverzekeraar sturen en een kostenvergoeding aanvragen.
Meer informatie over de hoogte van de vergoeding van de kosten vindt u hier.
Klinische behandeling
Uw zorgverzekeraar is niet verplicht om de kosten van een klinische behandeling in het buitenland te betalen. Dit wordt aan zijn eigen beoordeling overgelaten. Omdat een klinische behandeling in de regel vaak duur is, is het raadzaam om vooraf contact op te nemen met de zorgverzekeraar om toestemming en kostenvergoeding aan te vragen.
Meer informatie over de mogelijkheden van kostenvergoeding vindt u hier.
Advies voor verzekerden…
Verzekerden die ervoor kiezen om direct naar de zorgverlener in het buitenland te gaan, moeten zich de mogelijke risico’s met betrekking tot de volgende vragen realiseren:
- Welke behandeling (omvang, kwaliteit) vraag ik aan?
- Kan ik iedere zorgverlener in het buitenland consulteren?
- Hoe hoog zijn de kosten van de medische behandeling in het buitenland?
- Krijg ik de gemaakte kosten van mijn zorgverzekeraar vergoed? Hoeveel wordt vergoed?
- Kan ik eventuele hoge eigen bijdragen voorkomen door een particuliere buitenlandverzekering af te sluiten?